Reisblogs Noord-Amerika

Het Grand Canyon National Park en het noorden van Arizona

Een van de uitstapjes die we vanuit Flagstaff maakten was naar toch wel hét bekendste park van Amerika: Het Grand Canyon National Park. Eerst hadden we gedacht om in Grand Canyon Village te slapen, maar toen we de prijzen zagen boekten we toch maar een extra nachtje in Flagstaff. Onderweg waren er ook niet veel hotels te vinden. Daarnaast ligt het maar op 1,5 uur rijden van elkaar af. Voor ons op dat moment de makkelijkste en goedkoopste optie. We waren erg benieuwd naar dit mooie park!


Helikopter vlucht over het Grand Canyon National Park

De dag begon vroeg in de ochtend bij een helikoptermaatschappij Papillon. We gingen namelijk een helikoptervlucht maken over de Canyon. Voor mij inmiddels al weer 18 jaar geleden maar kan met het nog goed herinneren. We hadden er super veel zin in!

Ondanks dat we niets vooruit geboekt hadden, konden we toch mee met de tweede vlucht van die dag. We zouden 30 minuten vliegen over de South Rim van het park. Bij aankomst werden we gewogen en naar het juiste gebouw gestuurd waar we moesten wachten tot onze vlucht. We waren dus een half uur te vroeg maar konden rustig in de wachtruimte zitten en we zagen tig keer de beveiligingsvideo. Dat zat wel goed!

Opeens kwam de dame die ons incheckte naast mij zitten en bijna fluisterend zei ze dat ze ons op de langere vlucht kon plaatsen. Ze hadden nog plek en wilde ons de gratis upgrade geven. Ja natuurlijk willen wij dat! Nu zaten we 50 minuten in de helikopter en zagen we ook nog eens de North Rim. Wat een geluk! En ja, woorden kunnen het overweldigende uitzicht niet omschrijven. Een helikoptervlucht is gewoon een must daar!

Grand Canyon National Park
Het begin van de Canyon
Grand Canyon
Grand Canyon National Park
Colorado River


Wandelen langs de South Rim

Eenmaal weer met beide benen op de grond besloten we richting de ingang te rijden. Tijdens het landen vlogen we al over de ingang en zagen we dat er wel een rij stond maar niet super lang zoals voorspeld gelukkig. Het was immers nog spring break. Uiteindelijk hebben we misschien een kwartiertje in de rij gestaan voordat we het park in reden. De parkeerplaatsen waren al wel een heel eind vol dus parkeerden we onze auto langs de weg in een van de zijstraten bij het visitor center, nog redelijk vooraan. We aten wat en besloten de Rim Trail te gaan lopen. Rond deze tijd van het jaar is alleen de South Rim open omdat er op de North Rim nog sneeuw ligt.

Het was hier behoorlijk druk met allerlei toeristen, vooral veel Aziaten die met grote getale aankwamen. We knipten een paar fotootjes en liepen in de richting van het Grand Canyon Village (een wandeling van ongeveer 3 km). Eenmaal bij de Trail of Time (onderdeel van de Rim Trail) was het al behoorlijk rustig en liepen we sommige stukken helemaal alleen. Ook hier stopten we weer regelmatig voor foto’s of gewoon om te genieten van het prachtige uitzicht.

Wat een uitzicht vanaf de South Rim!

In het Village was het weer super druk. Inmiddels was het al ruim in de middag en hadden we behoorlijke honger. We besloten het er op te wagen om bij het El Tovar Hotel, een historisch hotel uit 1905, wat te eten. We zouden een half uur moeten wachten. Tja, overal was het super druk dus we zeiden maar ja. Ik zat nog geen seconden op de stoel in de lobby of de telefoon ging: Tafel is klaar. Gelukkig! We kregen een mooie tafel met uitzicht over de Canyon. Het eten was overheerlijk en het waren flinke Amerikaanse porties.

Met volle maagjes liepen we naar het einde van het pad. Twijfelden nog even of we een stuk de canyon in zouden lopen, maar toch maar niet gedaan. We waren er niet echt op voorbereid, dus pakten we de shuttlebus om ons af te laten zetten bij het visitor center. Ideaal!


Het oosten van het Grand Canyon National Park

Met de auto reden we naar het oosten van de South Rim richting Desert View. We stopten onderweg bij diverse uitkijkpunten totdat we bij de Watch Tower aankwamen. Dit is tevens het hoogste punt van de South Rim. Ook hier was het weer super druk.

We bezochten de toren en wisten ons naar voren te wurmen voor een paar foto’s. Snel nog een snackje gepakt bij het restaurant. Het was inmiddels al weer laat en we moesten nog naar het hotel rijden. De route naar het hotel was weer super mooi met prachtige uitzichten!


Waterholes Canyon

Vanuit Flagstaff reden we naar onze volgende bestemming, Page in noord Arizona. Onderweg wilden we graag een zogenoemde ‘Slot Canyon’ bezoeken, een kleine kloof die uitgesleten is door water. Tegenwoordig staan de kloven droog en kun je er door heen lopen. Met zonlicht is het schijnbaar prachtig.

Antelope Canyon is de populairste/meest bezochte in het gebied, maar wij vielen van onze stoel van de prijs. Na wat googelen kwamen we Waterholes Canyon tegen. Hier worden geen tours gehouden en het enige wat je nodig hebt is een Navajo permit van $12 om het land op te mogen.

We wisten waar de Canyon ongeveer zat en moesten dus ook flink op de rem toen we het piepkleine bordje langs de weg zagen staan. We hadden nog geen permit weten te bemachtigen maar gelukkig zat er een hele aardige dame in een auto van de Navajo overheid waar we de permit direct konden kopen. Ik vroeg haar naar Antelope en dat het zo druk was. Ze zei direct ja, gekkenhuis en voegde toe dat over een paar weken ook in deze Canyon tours zullen komen. De kloof wordt dus gesloten en je kunt er alleen nog binnen als je een tour geboekt hebt. Pff, wat een geluk hadden we weer!

Vanaf de rand klauterde we de kloof in. Onder op de bodem lag een hoop dry wash zoals ze dat noemen: gewoon los zand, net zoals op het strand. Het was totaal 2,5 km lopen naar het eindpunt. Over het losse zand… Na vijf stappen zaten onze schoenen al vol zand maar ach, we hoorden van andere mensen dat het zeker wel de moeite waard was.

Na een tijdje kwamen de muren van de kloof steeds dichter bij elkaar en op sommige plekken moesten we er al schuin door heen lopen. Bij het dunste stuk was het echt prachtig mooi om alle formaties te zien! Op een plek wat het einde leek kwamen we een trap tegen die weer naar een andere gang liep. Geen idee of we verder konden maar we namen de trap. Hier werd de kloof nog smaller. Om hier uit te komen moest je omhoog klimmen. Echter bleek dat het einde te zijn van de kloof. We liepen weer terug en reden naar de Horseshoe Bend. Het was echt een heerlijke wandeling met amper andere toeristen.

Grand Canyon National Park


De Horseshoe Bend

Een klein stukje naar het noorden kwamen we uit bij de Horseshoe Bend. Na alle rust in de kloof zaten we weer onder de mensen: Het was super druk! De Colorado River loopt op deze plek in een hoefijzervorm en vanaf de klif heb je hier een mooi zicht op. Op veel plekken zijn ze nu aan het werken om mooie (en waarschijnlijk veiligere) uitzichtpunten te maken.

Grand Canyon National Park

We sliepen die nacht in het plaatsje Page wat (zover ik kon zien) vooral uit hotels en restaurants bestond voor toeristen. Ons hotel, een Motel 6, lag in het zuiden van het stadje. Hier was het wat goedkoper dan in downtown. Omdat we hier al redelijk op tijd waren ging Willem met de auto naar de garage om de olie te laten vervangen. De auto gaat gelukkig nog steeds goed mee! We gingen heerlijk eten bij El Tapatio, een Mexicaans restaurant. We moesten er 45 minuten voor wachten maar het was overheerlijk! Zelfs toen we buiten kwamen stonden er nog bosjes mensen te wachten voor een tafeltje.


Het Navajo National Monument

De volgende dag vertrokken we vroeg naar Monument Valley. Onderweg bezochten we het Navajo National Monument. De offline navigatie (Here We Go) liet weer eens kuren zien door ons de zeer toeristische route door kleine dorpjes te sturen, maar toen de weg onverhard werd en hij ons een super steile en smalle bergweg op wilde sturen, draaiden we toch maar om om de hoofdweg verder te volgen. Natuurlijk stond het hier gewoon duidelijk aangegeven. Hadden we maar iets verder gereden.

In het park is de Betatakin ‘Huis op de richel’ klifwoning te zien, een van de best bewaarde. Ook deze is weer gemaakt door Pueblo Indianen. We liepen de 2,0 km lange Sandal Trail naar de Betatakin overlook. Dit is de enige manier om zonder gids een glimp op te vangen van de prachtige woningen in de rotswand. Het lijkt bijna nep. Enkele van de 135 huizen zijn verwoest door rotsblokken maar de rest is nog in goede staat, een van de redenen waarom je er niet te dicht bij mag komen.

Grand Canyon National Park

Vanuit het National Monument reden we naar Monument Valley wat op de grens ligt met Utah. Een nieuwe bestemming en weer een nieuwe staat erbij!


Lees hier verder over Utah:
Van Monument Valley naar Hanksville

3 Comments

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *