Zo is hoe ik het eerste jaar van onze verhuizing naar Amerika overleefde

Verhuizen naar een ander land, het is een hele onderneming. Niet alleen vóór de verhuizing is het stressen en omgaan met onzekerheden, maar ook na aankomst in je nieuwe woonomgeving wordt er nog behoorlijk wat van je verwacht. Ik dit blog vertel ik je hoe ik het eerste jaar, in mijn optiek het belangrijkste jaar van de verhuizing, naar Amerika overleefde.

Wat ga ik eigenlijk allemaal doen in het eerste jaar in Amerika?

Een nieuw leven ergens beginnen, is behoorlijk eng en stressvol. Toen wij de stap maakte om te verhuizen naar Amerika wisten we allemaal wat Willems dagbesteding zou zijn: studeren. Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar wat zou ik de hele dag moeten doen als Willem naar school is? Het zou voor mij een spannend eerste jaar worden in Amerika.

Op internet zijn dan ook talloze blogs en artikelen te vinden van mensen die tips geven over hoe je deze situatie het beste aan kan pakken. Niet dat je er niks mee kunt, maar ze zijn allemaal best algemeen en voor iedereen is de verhuissituatie weer compleet anders. Bovendien is ook iedereens persoonlijkheid anders.

Ik ga niet opnieuw een ‘wat-moet-je-doen-als-je-in-een-ander-land-woont’ blog schrijven, maar ik vertel liever mijn eigen ervaring. Wellicht kun je toch handige tips halen uit mijn verhaal.

De rode draad is toch wel: Een sociaal leven opbouwen is belangrijk. Blijf niet de hele dag thuis zitten, ga erop uit en ben onder de mensen!

Iedereen zit in hetzelfde schuitje

Gelukkig kwamen wij in een multiculturele en internationale omgeving terecht. Duke University was daar compleet op ingespeeld. Niet alleen voor de internationale studenten is er veel aandacht, maar ook voor de ‘partners van’ is er een vangnet.

De mensen die mij persoonlijk kennen weten dat ik op sociaal gebied niet altijd heel actief kan zijn en daar ook met tijden erg onzeker over kan zijn. Willem daarentegen is erg sociaal en klets gewoon tegen iedereen aan. Pfff, moest er niet aan denken!

Ondanks dat ik daar zo tegen op keek, kwam ik er snel achter dat er ontzettend veel mensen in hetzelfde schuitje zaten zoals ik. Iedereen wil aardig zijn en vrienden maken. Wellicht wordt dat eerste jaar in Amerika toch makkelijker dan gedacht!

Meedoen aan schoolactiviteiten

De eerste paar weken na onze verhuizing hebben wij vooral besteed aan zaken als het inrichten van ons appartement, regelen van bankrekeningen, verzekeringen, een auto en Durham verkennen.

Maar al snel begonnen de intro-activiteiten op Duke. Natuurlijk waren sommige activiteiten alleen voor Willem, maar waar kon, sleepte hij mij mee. Ondanks dat ik daar niet altijd zin in had… Niet dat we tijdens de activiteiten echte vrienden maakte, maar we hadden een leuke tijd en we leerden meer over wat Duke en Durham allemaal te bieden heeft.

Lid worden van clubjes

Tijdens een speciale ochtend voor ‘partners van’ leerde ik meer over het ‘Duke International House’. Zoals de naam zegt, het internationale huis van Duke. Ze regelen niet alleen activiteiten maar je kunt er ook naar toe om hulp te vragen voor wat voor probleem je ook hebt.

Via hun kun je mee doen aan leuke activiteiten die tijdens schooltijd georganiseerd werden. Met name partners gaan hier naar toe om andere mensen te leren kennen en gewoon een gezellige tijd te hebben. Activiteiten zijn o.a. koken, leesclub, landenpresentaties, knutselactiviteiten en taallessen. Het is dus enorm breed, en ja soms wat oubollig, maar het houdt je van de straat en je leert er leuke mensen mee kennen!

Naast de activiteiten bij IHouse ging ik ook nog elke dinsdagochtend en woensdagavond naar een kerk. Nee, niet om over Jezus te leren (sorry nog steeds erg ongelovig ondanks dat we in de Bible Belt wonen), maar om andere mensen te leren kennen. Dinsdags organiseerden ze diverse activiteiten: kookles, taallessen, geschiedenislessen etc. Gezellig maar toch informatief. Hier heb ik zeker het een en het ander geleerd over bijvoorbeeld feestdagen en de vele spreekwoorden die ze hier gebruiken.

Op woensdagen was er gratis Engelse les op niveau. Ondanks dat mijn Engels best goed was, was ik toch wat onzeker en wilde ik geen fouten maken tijdens gesprekken. Het was toch wel weer een aantal jaar geleden dat ik fatsoenlijk Engels moest spreken. De lessen hebben mij zeker een aantal nieuwe dingen geleerd, maar vooral dat fouten maken gewoon kan en niet erg is. Engels is mijn tweede taal, wat is jouw excuus?

Na ongeveer een half jaar zetten ik samen met andere iHouse vrienden een eigen clubje op: Expanding English Vocabulary Club. Voor iedereen die graag beter Engels wilde leren. We volgden schoolboeken en maakten samen (of thuis) de opdrachten en oefenden onze uitspraak met speciale apps. Ontzettend leuk om samen met andere mensen je tweede taal te kunnen oefenen.

Groepslessen voor het sporten

Naast alle leuke dingen sportte ik ook redelijk wat. Op Duke kun je ongeveer elke sport wel beoefenen. Tijdens groepslessen/teamsporten heb je ook aanspraak van andere mensen. Zo ben ik ook regelmatig met onze buurvrouw naar yoga geweest.

Ik vond het leukste vrijwilligerswerk

De eerste twee maanden van mijn verblijf ben ik vooral bezig geweest met de bovenstaande activiteiten en lekker relaxen. Dat had ik stiekem toch echt wel nodig. Een korte vakantie naar Nederland zorgde ervoor dat ook ik mijn juiste visum had weten te regelen. Eenmaal weer terug in Amerika kon ik dan eindelijk wat gerichtere carrière keuzes gaan maken.

Het wachten op mijn werkvisum duurde drie maanden, ondertussen besloot ik vrijwilligerswerk te gaan doen in de richting van de carrière die ik wilde maken: werken met dieren. Ik ging meerdere keren per week vrijwilligerswerk doen in het lokale dierenasiel van Durham omdat ik nieuwe mensen wilde leren kennen en nieuwe skills wilde leren. Daarnaast vond ik het erg belangrijk dat er geen groot gat op mijn cv ontstond.

Ik begon als hondenwandelaar. Ondanks dat het niet precies aansloot op de toekomstvisie die ik had, is het toch een begin. Soms moet je ook gewoon de stoute schoenen aantrekken en vragen of er andere opties zijn binnen een bedrijf. Niet alles ligt voor de hand. Zo vroeg ik of de medische afdeling in het asiel weleens hulp nodig had, en binnen een paar dagen na mijn vraag kon ik terecht waar ik precies wilde werken: in de operatiekamer!

Van je hobby je werk maken

Niet voor iedereen is het weggelegd om werk te vinden vanwege visumregels. Vrijwilligerswerk biedt daarom een goed alternatief. Na het ontvangen van mijn werkvergunning stuurde ik diverse sollicitatiebrieven de deur uit. Echter, bij slechts twee bedrijven werd ik uitgenodigd voor een gesprek. Maar helaas, ik had te weinig ervaring, wat overigens te verwachten was. De dierenwereld was voor mij een compleet nieuw werkveld: Ik heb geen diploma alleen 3 maanden ‘werkervaring’.

Uiteindelijk kon ik van mijn vrijwilligerswerk écht werk maken. Na zeven maanden vrijwilligerswerk gedaan te hebben (waarvan twee maanden bij de medische afdeling) kreeg ik daar fulltime baan aangeboden als Veterinary Assistant (dierenartsassistente). Ik kon hier natuurlijk geen nee tegen zeggen en was echt super blij met het aanbod! Werken bij een non-profit en ook nog eens in de dierenwereld levert hier geen vetpot op, maar ik had mijn doel sneller bereikt dan dat ik dacht: Een baan in Amerika is een feit!

Hoe kijk ik terug op mijn eerste jaar in Amerika?

Terug kijkend kan ik wel zeggen dat het eerste jaar in Amerika echt een succesjaar is geweest. Onverwacht? Ja, zeker onverwacht! En ook wel voor de mensen thuis denk ik. Ik was behoorlijk zenuwachtig en maakte me toch wel druk om van alles en nog wat. Je ziet vaak dat veel ‘partners van’ heimwee krijgen of het erg moeilijk hebben in de beginperiode. Daarnaast hebben sommige mensen veel moeite met werk vinden, in het slechtste geval komen ze helemaal niet aan een baan. Ik heb echt geluk gehad dat alles zo op zijn plek viel en daar ben ik nog steeds erg dankbaar voor!

Ook kan ik zeggen dat ik gelukkig geen erge heimwee heb gehad. Zeker, er zijn regelmatig momenten geweest dat ik familie of vrienden miste. Er gebeuren dingen die je toch met meerdere mensen wilt delen, bespreken of vieren. Ode aan WhatsApp en Skype! Je moet je door zo’n moeilijke periode heen slaan. De afleiding die ik dagelijks had, zorgde ervoor dat ik er makkelijker door heen kwam.

Willem heeft mij ook altijd bijgestaan in mijn keuzes en door lastigere taken/momenten heen gesleept. Dat heeft ook veel geholpen voor mijn ontwikkeling het eerste jaar in Durham.

Eén ding heb ik zeker geleerd: Geluk maak je zelf en het wordt zeker niet in je schoot geworpen!

Wil je meer lezen over hoe het ons vergaat in het warme Durham? Kijk dan eens op onze rubriek Wonen & Werken USA!